داستانِ باور پذیر، داستانی‌ست که حرکت داشته باشد

چهارمین جلسه از کارگاه آموزشی لذت داستان با محوریت شخصیت پردازی به همت موسسه فرهنگی معراج اندیشه گل‌گهر و با تدریس محمد علی رکنی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی این موسسه، این جلسه با تعریف انواع شخصیت‌پردازی آغاز شد و رکنی در بخشی از سخنان خود با اشاره به وجود دو نوع شخصیت پردازی مستقیم و غیر مستقیم در داستان نویسی گفت: در شخصیت پردازی باید از دو محور گفتن و نشان دادن به صورت ترکیبی استفاده کرد تا شخصیت پردازی به صورت صحیح شکل بگیرد. وی در ادامه عنوان کرد: بخش مهم دیگری که در داستان از آن استفاده می‌کنیم فضاسازی است. فضاسازی یعنی حسی که از مجموعیت داستان به مخاطب القا می شود. در واقع همان جو حاکم بر کلیت داستان است. این نویسنده سیرجانی تصویرسازی را یکی دیگر از مفاهیم مهم داستان نویسی برشمرد و خاطرنشان کرد: نویسنده با تصویرسازی به مخاطب کمک می کند تا مفاهیم موجود در ذهن نویسنده را همانطور که مدنظر او است در ذهن خود تجسم کند. تصویری که هر شخص از یک داستان در ذهن خود می سازد با تصویری که تک تک افراد دیگر در ذهنشان می سازند کاملا متفاوت است. این تصویر سازی بایستی کاملا زیر پوستی و غیر برجسته باشد تا در باور مخاطب بنشیند.
وی اضافه کرد: گلچین کردن از اشیایی که در داستان به کار می‌آید و در داستان حرکت ایجاد می کند همان تصویر در داستان است. نویسنده باید به مخاطب اعتماد کند و هوش او را جدی بگیرد و مواردی را که برای خودش مهم است تصویرسازی کرده و بقیه تصویرسازی فضای داستان را به مخاطب واگذار کند.
حرکت سازی در داستان بخش دیگری از مباحث این کلاس بود که رکنی درخصوص آن گفت: یک نویسنده حرفه‌ای داستانش را به عکس تبدیل نمی کند، بلکه از دل آن یک فیلم با حرکت و جریان بیرون می‌آورد. تصاویری که در داستان می سازیم نباید از داستان بیرون بزنند بلکه این تصاویر باید در خدمت داستان باشند. وی خاطرنشان کرد: استفاده از نور، رنگ، بو، حس لامسه، صدا، مزه و… به داستان جان و حرکت می بخشند و کمک می کنند شخصیت پردازی و سایر عناصر داستان خوب از آب در بیایند و برای مخاطب باورپذیر باشند. نویسنده حرفه ای تلاش خود را می‌کند تا از عناصر داستان به قاعده در متن خود استفاده کرده و یک داستان یکنواخت و باورپذیر به مخاطب ارائه کند.

@masirjan